UM Star Lecture: Anatomie van een "valse" aangifte
Dat een melding van een zedenmisdrijf ongefundeerd is, blijkt pas achteraf. Soms heeft de verdachte dan al vastgezeten, is er met de pers gesproken en zijn getuigen verhoord. Zo’n gang van zaken ontwricht het leven van de onschuldige verdachte in hoge mate. Valse aangiften zijn weliswaar strafbaar, maar ze veronderstellen dat boosaardige opzet bewezen kan worden. Dat maakt dat discussies over het probleem van ongefundeerde aangiften vaak juridisch getoonzet zijn. Aan de hand van een gevalsbeschrijving laat Merckelbach zien dat een psychologische invalshoek nuttiger is. Het gaat dan vooral om de dynamiek van geruchtenvorming en hoe die een sleutelrol kan spelen bij het tot stand komen van ongefundeerde aangiften. Als politie en justitie die dynamiek beter snappen, zullen ze stappen als aanhouding, persconferentie en verhoor in een veiliger volgorde zetten. Daarmee kan de schade van ongefundeerde aangiften worden beperkt.
Harald Merckelbach is als hoogleraar rechtspsychologie verbonden aan de Universiteit Maastricht (UM). Merckelbach studeerde psychologie aan de Universiteit Utrecht en werkt sinds 1985 aan de UM. Van 2005 tot 2008 was hij decaan van de Faculteit Psychologie. Merckelbach trad in het verleden regelmatig op als getuige-deskundige in strafzaken. Hij maakte deel uit van de commissie-Deetman, die onderzoek deed naar seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke kerk. Thans heeft hij zitting in de Adviescommissie Afgesloten Strafzaken, die de Hoge Raad adviseert over herzieningskwesties. Merckelbach is lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen en columnist van NRC Handelsblad. Merckelbach zal een lezing geven over “valse” aangiften. En waarom die eerder voer voor psychologen dan voor juristen zijn.
Klik hier voor een volledig overzicht van de UM Star Lectures