Ondernemersgeest en culturele trots

Giuseppe richtte Sicilery op samen met Rocco Leone, die hij kende van Sicilië, en zijn neef Ottavio Leone, die de toeleveringsketen managet. "We hebben ook mensen die op afstand werken: Nicola, die in Milaan studeert, doet al ons grafisch ontwerp en mijn broer Giorgio – hij was 15 toen we begonnen en zit nog op de middelbare school – heeft de software ontwikkeld die we gebruiken. En Gloria en Michele helpen ons het restaurant te runnen. Iedereen is Siciliaans." Sicilery heeft inmiddels ook andere studenten aangenomen om te helpen met de communicatie.

Sicilery is momenteel een pop-up in SNS de Ruimte aan de achterkant van het Sphinx-gebouw. Van juni tot september verhuurt de bank haar locatie aan de studenten, tegen een betaalbaar tarief en in ruil voor extra zichtbaarheid. Sicilery leunt zwaar op socialmedia-marketing. "Er zijn weinig spontane binnenlopers, omdat de locatie een beetje verborgen is. In het begin kregen we veel studenten binnen door onze socialmedia-campagnes en de evenementen die we organiseerden. Om eerlijk te zijn vond ik het een beetje een waagstuk om in juni te starten, omdat de studenten dan allemaal de stad uit gaan... Maar sindsdien hebben we nieuwe klantenkringen aangeboord: Italiaanse expats, die regelmatig komen, en anderen die goede dingen over ons hebben gehoord van vrienden of collega's."

Ze hebben tot nu toe meer dan 2.000 klanten gehad en ontvingen heel positieve reviews over zowel het eten als het restaurant. "Het is natuurlijk een hoop werk en het zijn echt lange dagen. Maar we houden van wat we doen, van het product, van het idee en van de sfeer. Het is eerder een uitdaging dan een probleem."

Andere stad? Mooi niet!

Dat wil trouwens helemaal niet zeggen dat alles één grote gelukzalige, mediterrane toestand was. "Een locatie vinden was en is nog steeds het grootste probleem." Giuseppe had tot dan toe met het grootste gemak zijn weg gevonden in de open, internationale gemeenschap van de UM, maar als ondernemer beleeft hij het anders. "We kregen heel weinig hulp of aanmoediging. We waren gewoon drie buitenlandse studenten die met hun eigen ding bezig waren. Het blijft een moeizaam gevecht."

Hun correspondentie met de gemeente verloopt via online vertaal-apps en ze hebben moeite om een vergunning te krijgen, ondanks dat ze een nieuwe locatie hebben gevonden. "De gemeente is sceptisch, misschien omdat we studenten zijn, misschien omdat we geen Nederlanders zijn. De enige echte feedback die we van ze kregen was dat we het maar in een andere stad moesten proberen."

Dat deed Giuseppe niet. "Ik hou van Maastricht – ik wil hier blijven. Ik heb zoveel geleerd tijdens mijn studie en werk aan de UM!" Hij zegt dat hij de soft skills en de aanpak van de Sustainable Finance-opleiding elke dag in praktijk brengt. "We willen ook laten zien dat studenten op een bepaalde manier waarde kunnen toevoegen aan een stad. Op dit punt in ons leven kunnen we nog risico's nemen en al die tijd investeren. Dat wordt anders als we gezinnen hebben. Ik wil nog niet in een kantoor werken; ik wil iets voor mezelf creëren en deze ervaringen opdoen."

Ze hebben inmiddels een adviseur in de arm genomen in de hoop een vergunning te krijgen. "Ik weet zeker dat we samen met de gemeente een manier zullen vinden. Er zijn absoluut genoeg mensen die waarderen wat wij doen en we genieten van deze kans om onze cultuur te vieren."

Tekst: Florian Raith