In Jemen is er voor een iets andere constructie gekozen. Daar heeft SHE Collaborates al een aantal masterstudenten opgeleid en die gaan nu, onder begeleiding vanuit Maastricht, hun didactische kennis doorgeven aan een nieuwe lichting. De projecten worden gefinancierd door Nuffic; 75 mille per project. Is dat veel? Nee, zegt Beaujean. “Mijn ervaring is dat een goedlopend project zo ongeveer twee ton per jaar aankan.”  

Geld, veiligheid en cultuurverschillen

Geld is een van de drie grote problemen bij de uitvoering van projecten in conflictgebieden (naast veiligheidsrisico’s en cultuurverschillen). “Er is altijd het gevaar dat er geld verdwijnt en dat gaat ten koste van ons eigen budget. Maar wat ingewikkelder is: hoe krijg ik het geld naar een Jemenitische bank overgemaakt? Vanwege de boycot hebben we Amerikaanse toestemming nodig. We kunnen met de lokale mensen in Jordanië afspreken, want zij kunnen Jemen nog wel in en uit, maar dat kost allemaal geld. Dus ik hoop eigenlijk dat ik met het geld in koffers via Oman over land naar Aden kan komen.” 

Inhoudelijk is het werk in oorlogsgebied vrijwel hetzelfde als elders in de wereld, zegt Beaujean. Dat geldt ook voor de hulpvraag: hoe kunnen we een traditionele opleiding, die gebaseerd is op lezingen, praktijkgericht, interactief en student-gecentreerd maken? Wat het anders maakt is de angst en de conflictsituatie. “Je weet dat de mensen ter plekke gevaar lopen en dat je ze niet kunt beschermen. Een van onze coördinatoren in Jemen werd door Houthi rebellen met een Uzi bedreigd. Ze moest vertellen op welke rekening ons geld stond. Op een gegeven moment is ze verdwenen en ik weet tot op de dag van vandaag niet of ze nog leeft.”
In Jemen werkt SHE Collaborates nu met remote control. De communicatie verloopt via e-mail en Google Hangouts. Er is dus weinig direct toezicht op de uitvoering van het project. “Maar het voordeel is dat deze situatie ons dwingt om de docenten daar zelf het werk te laten doen. Deze docenten zijn door ons opgeleid en op een gegeven moment moet je ze toch loslaten.” 

Geld is een van de drie grote problemen bij de uitvoering van projecten in conflictgebieden (naast veiligheidsrisico’s en cultuurverschillen). “Er is altijd het gevaar dat er geld verdwijnt en dat gaat ten koste van ons eigen budget. Maar wat ingewikkelder is: hoe krijg ik het geld naar een Jemenitische bank overgemaakt? Vanwege de boycot hebben we Amerikaanse toestemming nodig. We kunnen met de lokale mensen in Jordanië afspreken, want zij kunnen Jemen nog wel in en uit, maar dat kost allemaal geld. Dus ik hoop eigenlijk dat ik met het geld in koffers via Oman over land naar Aden kan komen.”  

Inhoudelijk is het werk in oorlogsgebied vrijwel hetzelfde als elders in de wereld, zegt Beaujean. Dat geldt ook voor de hulpvraag: hoe kunnen we een traditionele opleiding, die gebaseerd is op lezingen, praktijkgericht, interactief en student-gecentreerd maken? Wat het anders maakt is de angst en de conflictsituatie. “Je weet dat de mensen ter plekke gevaar lopen en dat je ze niet kunt beschermen. Een van onze coördinatoren in Jemen werd door Houthi rebellen met een Uzi bedreigd. Ze moest vertellen op welke rekening ons geld stond. Op een gegeven moment is ze verdwenen en ik weet tot op de dag van vandaag niet of ze nog leeft.”
In Jemen werkt SHE Collaborates nu met remote control. De communicatie verloopt via e-mail en Google Hangouts. Er is dus weinig direct toezicht op de uitvoering van het project. “Maar het voordeel is dat deze situatie ons dwingt om de docenten daar zelf het werk te laten doen. Deze docenten zijn door ons opgeleid en op een gegeven moment moet je ze toch loslaten.” 

Olievlek

Studenten vinden praktijkgericht en student-gecentreerd onderwijs super, zegt Beaujean, maar bij de docenten ondervindt ze regelmatig weerstand. “Ze denken: ‘Ik ben toch ook een goede dokter geworden, waarom moet het ineens anders?’ Studenten zijn door internet en social media beter op de hoogte van ontwikkelingen elders. Vaak slaat het enthousiasme uiteindelijk ook over op de docenten, dat zijn voor mij waardevolle momenten. Mensen met wie ik in het verleden heb gewerkt, zitten nu vaak op leidinggevende posities: als decaan, directeur onderwijs of ambtenaar op het ministerie. Zo komen zij weer bij ons terug met bijvoorbeeld de vraag een faculteit om te turnen naar student-gecentreerd onderwijs. Dat zijn de mooiste verzoeken.”
Op deze manier verspreidt het innovatieve onderwijs zich als een olievlek. “Ons team zit over de hele wereld, tot in de verre uithoeken. Pas als er fatsoenlijk onderwijs is, kan er echt verbetering komen. En we werken ook nog op het gebied van gezondheid, dus dat is dubbel waardevol. Die passie verlies ik nooit.”