Inclusieve wereldwijde rechtsbescherming voor kinderen de facto staten
Er wordt vaak gezegd dat mensenrechten universeel zijn. In deze context, geeft het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind rechten aan alle kinderen op de wereld. Toch is er een belangrijke groep kinderen die systematisch wordt uitgesloten van deze internationale rechtsbescherming: kinderen die in de facto staten wonen. Het Children’s Rights Research team werkte aan een rapport dat laat zien hoe de Verenigde Naties de rechten van deze groep kinderen kan opnemen in haar monitoring- en rapportagecycli.
Van 5 tot 8 mei zijn universitair docent Marieke Hopman en gastpromovendus Guleid Jama in Geneve om het rapport te presenteren aan de VN Commissie.
De facto staten uitgelegd
Volgens de definitie die in dit project wordt gebruikt, is een de facto staat een politieke entiteit die opereert alsof het een soevereine staat is, maar geen lidstaat van de VN is. Ze beschikken over alle vier de criteria voor een staat zoals vastgelegd in de Montevideo-conventie. Dit betekent dat deze staten een permanente bevolking hebben, een afgebakend territorium, een regering en het vermogen om betrekkingen aan te gaan met andere staten. Voorbeelden hiervan zijn entiteiten als Somaliland, Transnistrië en de Turkse Republiek Noord-Cyprus.
In totaal gaat het om grofweg negen miljoen kinderen. De grondgebieden van deze staten zijn regelmatig het doelwit van politieke en soms gewapende conflicten, die veroorzaakt worden door volwassenen. De instabiele politieke situatie die hierdoor ontstaat en in stand wordt gehouden, heeft ernstige gevolgen voor kinderen.
Oplossingen volgens het rapport
Het rapport biedt vier oplossingen voor het probleem. Allereerst kan de VN een ‘UN Special Rapporteur’ aanstellen voor kinderrechten in de facto staten.
Ten tweede, kunnen de facto staten worden opgenomen in de monitoring en rapportage van de VN. Dit kan op twee manieren: door de de facto staten te verzoeken om het VN-verdrag voor de rechten van het kind te tekenen en goed te keuren, of door (andere) relevante staten te verzoeken om te rapporteren over kinderrechten in de facto staten.
Een andere oplossing is het ontwikkelen van een aanpak die een consistente en gelijke behandeling biedt van de facto staten door de verschillende mensenrechtenorganen binnen de VN.
Als laatste oplossing, kan er een publieke verklaring worden afgelegd, waarin wordt bevestigd dat alle kinderen rechten hebben en dat de bescherming van de rechten van kinderen die in de facto staten leven een prioriteit is.
Wil je meer weten?
Het volledige rapport is online gepubliceerd door het onderzoeksteam. Ook is er een samenvatting, die in verschillende talen beschikbaar is.
Meer informatie over het algemene project vind je op de Children’s Rights Research website.
Lees ook
-
De vakgroepen Strafrecht van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Maastricht en de Open Universiteit organiseren samen de Landelijke Strafrechtsdag 2024 op 31 mei.
-
Kan de rechter – als het toetsingsverbod wordt geschrapt – de wet op zinvolle wijze aan de grondwettelijke beperkingssystematiek toetsen of moet de Grondwet daarvoor worden aangepast? De minister van Binnenlandse Zaken heeft onderzoekers van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit...
-
Hoe kan én moet de overheid reageren op de huidige lage deelname aan het vaccinatieprogramma? Is drang, of zelfs dwang te rechtvaardigen? Op die vragen geeft het boek Inducing Immunity? Justifying Immunization Policies in Times of Vaccine Hesitancy antwoorden.
