“Dan belde hij op vrijdagmiddag even om te checken of ik niet te lang doorwerkte”
Na ruim 23 jaar ‘prof. dr. Nanne de Vries bij de UM’ kwam onze universitaire gemeenschap begin november samen bij zijn afscheidscollege. Tijdens dat college werd nog maar eens bevestigd wat we al wisten: met De Vries vertrekt er een buitengewoon intelligente, zorgzame en empathische collega. Hij combineerde die karaktereigenschappen met een grote bevlogenheid voor zijn werk en betrokkenheid bij de missies van de mensen om hem heen.
UM-voorzitter Rianne Letschert stelde bij zijn afscheid dat De Vries een collega is die in staat was om ons als academische gemeenschap in beweging te brengen. Een prachtig compliment voor de hoogleraar, voorzitter van de vakgroep gezondheidsbevordering, voormalig vice-decaan van de Faculty of Health Medicine and Life Sciences en voormalig lid van de Raad van Bestuur van het MUMC+.
‘Iemand met focus op de ander’
Als je insiders spreekt over De Vries, vertellen ze eigenlijk allemaal hetzelfde. Er ontstaat een beeld van iemand die tijdens het bedrijven van gedegen wetenschap of het besturen van een instelling altijd aandacht had voor de ander, voor al die collega’s die elke dag weer een stap verder willen komen in hun onderzoek, onderwijs, of bij het maken van beleid. Wie met hem werkte, vertelt hoe hij soms op vrijdagmiddag even kon bellen om te controleren of je niet te lang doorging. Dat hij zelf regelmatig 80-urige werkweken maakte, hing hij niet aan de grote klok.
Zijn helpende inborst en focus op talent kwam ook tot uiting in de begeleiding die hij PhD-studenten bood. Hij hielp jonge onderzoekers beurzen binnenhalen en nam met liefde promovendi aan voor wie de weg naar Maastricht niet eenvoudig was geweest of zou zijn. De Vries werkte veel met promovendi die meestal letterlijk van ver kwamen, in kilometers uitgedrukt maar ook qua financiële of sociaal-maatschappelijke omstandigheden. Weinig financiële middelen en twee of drie banen naast het promoveren waren voor deze promovendi niet ongebruikelijk. Juist deze collega’s kregen bij De Vries een warm welkom en hielp hij graag op weg.
Het is dan ook niet verrassend dat bij de uitreiking van de Tanspenning (de hoogste UM-onderscheiding voor mensen die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van de universiteit) werd benadrukt hoe groot de waardering is voor De Vries’ bijdrage aan de ontwikkeling en groei van de universiteit, met zijn specifieke aandacht voor de levens van de mensen binnen onze instituten. (De tekst loopt door onder de foto)
Prof. dr. Nanne de Vries heeft afgelopen decennia deelgenomen aan programma’s en projecten voor de UM die vaak ook buiten zijn eigen vakgebied lagen, maar waar zijn energie en talent van grote waarde waren. Door een combinatie van intellect, doorzettingsvermogen en empathie, bracht Nanne niet alleen zichzelf, maar ook anderen, en daarmee de gehele UM in beweging, zo vatte UM-voorzitter Rianne Letschert het samen bij de uitreiking van de Tanspenning.
‘Aan weinig woorden genoeg?’
Met prof. dr. Albert Scherpbier vormde De Vries jarenlang een effectief bestuurlijk tweetal. Het duo had aan weinig woorden genoeg en opereerde als een twee-eenheid. Wie De Vries goed kent zal bij de zin ‘aan weinig woorden genoeg’ misschien even de wenkbrauwen fronsen. ‘Hij kletst tegen alles wat beweegt’ is namelijk ook een zin die meerdere mensen gebruiken als samenvatting van hoe hij zich een weg door het werkende leven baande. Soms moest je misschien even wennen aan de woordenaantallen, om het praten uiteindelijk vrijwel altijd tóch te beoordelen als een helpende karaktertrek. Het bleek voor De Vries het middel bij uitstek om te verbinden. Zodat een nieuw plan, een nieuwe opleiding of een gezamenlijke nieuwe droom kon worden verwezenlijkt.
‘De IJssel is ook mooi’
De Vries heeft zich in zijn tijd aan de UM onder andere gestort op het belang van een grotere maatschappelijke gezondheid. Dat ging voor hem niet alleen over de voor de hand liggende gezondheidswinst, door bijvoorbeeld mensen te helpen stoppen met roken. Interessanter was het om te achterhalen en doorgronden welke structuren ervoor zorgen dat mensen ongezond leven en hoe je daar iets aan kunt veranderen.
Niet lang geleden is De Vries zelf behoorlijk ziek geworden en dat gooit de toekomstplannen ná de UM stevig in de war. Het plan om samen met zijn partner naar Rome te fietsen wordt vervangen door een binnenlandse fietstrip langs de IJssel. ‘Ook mooi’, stelden ze samen vast. Het is een nuchterheid die zijn oorsprong kent in het noorden (waar De Vries vandaan komt), maar na al die jaren in het zuiden net zo goed herkend kan worden als het Maastrichtse middel om te koesteren wat er wél kan.
Namens de hele UM-gemeenschap wensen we Nanne de Vries, zijn partner en hun kinderen het allerbeste. We hopen dat hij blijft kletsen tegen alles wat beweegt en dat hij zijn collega’s nog regelmatig zal verblijden met betrokken adviezen.
Tekst: Sjors Talsma
Lees ook
-
Bloedprikken, een infuus aanleggen of in het oor kijken; zelfs ogenschijnlijk eenvoudige medische handelingen kunnen bij kinderen angst, pijn en stress veroorzaken. Volgens kinderarts-intensivist Piet Leroy zijn comfort en vertrouwen net zo belangrijk als de medische behandeling zelf. Hij onderzoekt...
-
Als patiënt in een ziekenhuis zie je dagelijks veel verschillende gezichten aan je bed: een verpleegkundige die je bloeddruk meet, een arts of verpleegkundig specialist die jou informeert over het zorgplan en een voedingsdeskundige die jou voorziet van het juiste eten en drinken. Hoewel al deze...
-
Berta Cillero Pastor is universitair hoofddocent en groepsleider bij het MERLN Institute for Technology-Inspired Regenerative Medicine. Haar onderzoek richt zich op massaspectrometrie (imaging) om inzicht te krijgen in moleculen in cellen en weefsels voor biomedisch onderzoek.
