Per jaar krijgen 600 patiënten in Nederland de diagnose glioblastoma. Een ongeneeslijk type hersentumor met een uitzonderlijk slechte prognose. De gemiddelde overleving is slechts vijftien maanden. Chirurgie, radiotherapie en chemotherapie bieden nauwelijks uitkomst. Onderzoekers proberen dan ook een beter begrip van de ontwikkeling van dit agressieve tumortype te krijgen om in de toekomst behandelingen te verbeteren.

Resistente cellen
Het grote probleem bij een glioblastoma is de diversiteit aan cellen waaruit de tumor kan bestaan, waaronder ook tumorspecifieke stamcellen. Die verscheidenheid wordt in medische termen ook wel 'heterogeniteit' genoemd en de samenstelling van de tumor verschilt van patiënt tot patiënt. De beschikbare behandelingen kunnen echter zelden alle type cellen tegelijk vernietigen. Met name de aanwezige stamcellen zijn dan ook resistent tegen therapie. Wanneer de stamcellen overleven kunnen ze weer opnieuw uitgroeien tot een tumor.

Mini-tumoren
Het onderzoek van de Maastrichtse wetenschappers richt zich op het beter in beeld krijgen van de diversiteit aan cellen in de tumor. Ze maken daarbij gebruik van mini-hersentumoren, die ze speciaal in het laboratorium hiervoor kunnen kweken. Tumorweefsel dat wordt verkregen van patiënten kan in een laboratorium-schaaltje namelijk uitgroeien tot een uniek celsysteem met alle kenmerken van de oorspronkelijke tumor. De ontwikkeling van de gekweekte mini-tumoren wordt vervolgens in de tijd gevolgd, vergeleken met de ontwikkeling van de patiënt en de cellen worden tevens blootgesteld aan de gangbare chemo- en radiotherapie. Het onderzoek biedt uiteindelijk nieuwe kennis en inzichten die als handvatten kunnen dienen voor nieuwe behandelvormen, zoals immuuntherapie.