“Mijn zoon van negen vroeg laatst hoeveel vissen we hebben”, zegt Faure. “Hij begon te tellen, maar het zijn er teveel. Of we aan de duizend komen weet ik niet, maar het zijn er zeker enkele honderden.” Zijn specialisme, zogezegd, zijn Afrikaanse cichliden uit het Malawimeer en het Tanganyikameer. Het zijn muilbroeders, wat betekent dat het vrouwtje de bevruchte eitjes gedurende zo’n drie of vier weken in haar mond uitbroedt; een proces dat Faure blijft fascineren. Maar er is meer. “Deze vissen hebben spectaculair mooie kleuren en ze vertonen heel interessant gedrag. Zo kan er tussen de mannetjes behoorlijk wat agressie zijn. En ze kennen mij ook goed.”

Pardon? Je kunt je afvragen of het mogelijk is om een band op te bouwen met een vis. Het antwoord is volgens Faure een volmondig ja. “Als ik er ben, of één van mijn familieleden, dan zwemmen de vissen naar voren. Is er een wildvreemde, dan duiken ze weg omdat ze bang zijn. Natuurlijk is het contact makkelijker naarmate de vissen groter zijn. Ik heb negen giraffe meervallen, intelligente en flinke beesten die wel tachtig centimeter worden. Zij kijken je echt aan, dat is heel persoonlijk. Dan pak ik een mosseltje, en dat zuigt ‘ie dan heerlijk uit je hand. Het zijn echte schatten.”

Arnold, de bijtschildpad
Faures passie voor de meest uiteenlopende waterdieren begon vrij gewoontjes, met een paar goudvissen. Hij had er al gauw genoeg van en ging op zoek naar iets spectaculairders. Na een tijdje zeewaterdieren gehouden te hebben, ontdekte hij zijn grote liefde, de cichliden. Als student in Antwerpen leerde hij in de jaren zeventig zijn goede vriend Flor kennen, bij wie hij zijn vissen kocht. “Samen zijn we toen lid geworden van de Belgische Cichliden Vereniging. Tja, hoe ging dat?” Faure lacht. “Eén keer per maand kwamen we samen in rokerige zaaltjes in een wat mindere buurt van Antwerpen, bijvoorbeeld om naar een diapresentatie te kijken. Het is leuk om zoiets in clubverband te doen.”

Toen hij jaren later zijn toenmalige college Marc Daenen leerde kennen aan de UM, bleek dat het begin van een nieuw hoofdstuk. “Marc is nogal een exotisch type, in alle opzichten van het woord”, zegt Faure. “Hij houdt dus ook van grote en gevaarlijke dieren. Een paar jaar geleden stond hij voor de deur met Arnold, een bijtschildpad van één meter twintig. Vernoemd naar Arnold Schwarzenegger, want daar lijkt hij op; een klein schildje, maar hele grote en stevige armen. En het is een echte rotzak. Hij heeft geen enkele reden om agressief te zijn en toch is het enige wat hij doet aanvallen en bijten. Maar hij kan niet anders.” Lang verhaal kort: Faure besloot om Arnold te adopteren, liet een op maat gemaakt aquarium voor hem bouwen (inclusief stevig deksel) en tot op de dag van vandaag is Arnold volmaakt gelukkig, en agressief.