IN MEMORIAM | Jacques Reiners (1952-2022)

IN MEMORIAM
Jacques Reiners
22 juni 1952 – 14 april 2022

Met verdriet nemen we afscheid van Jacques Reiners, onze voormalige collega en vriend. Met hart en ziel was hij aan Studium Generale verbonden. Hij heeft het gemaakt tot wat het is en het fundament gelegd waarop wij verder kunnen bouwen. Na bijna 40 jaar moest hij in 2018 afscheid nemen. Dat deed hij groots, maar met pijn in het hart. Pijn heeft hij veel gekend, maar altijd koos hij voor het leven: dansend, grappen makend, betrokken, volhardend, eigenwijs, kleurrijk, met en zonder masker, de clown uithangend, op en naast het podium. Zijn levenskracht won het altijd van de zwaarte. Nu ging het toch plots de andere kant op.

Jacques bouwde vanaf begin jaren 80 van de vorige eeuw Studium Generale van de Universiteit Maastricht op. De anekdote die mij uit die tijd is bijgebleven, betreft de dada avond die hij organiseerde en waar een performance eindigde met het legen van een zak varkensbloed. En dat dan in de kapel van het klooster aan de Tongersestraat. Hij werd er volgens mij zelf ook door verrast en moest vervolgens op het matje komen bij de voorzitter van de UM Rob van den Biggelaar die hem een flinke reprimande gaf, maar vervolgens bij het weggaan zei dat hij wel bijzondere (lees: eigenwijze) dingen moest blijven doen. En dat deed hij.

In 1990 mocht ik me bij hem aansluiten om samen met onze collega’s Studium Generale verder uit te bouwen en mooie programma’s te realiseren, van kleine parels tot grote festivals. Veel daarvan ontsproot uit het creatieve brein van Jacques.

Dat leverde bijzondere ontmoetingen op met gasten als de Belgische actrice en regisseur Dora van der Groen, de Hongaarse dissident en schrijver György Konrád, de transgender Charlotte von Mahlsdorf, theatermaakster Loes Luca, Holocaust overlevende Jules Schelvis, psychiater Dirk De Wachter, hoogleraar business spiritualiteit Paul de Blot en vele anderen.

Hij had belangstelling voor het andere en een liefde voor het ongewone.

Ook bij de memorabele Avonden van het Woord in het Theater aan het Vrijthof en de Global Culture Nights met prachtige wereldmuziek, werd dit zichtbaar. En veel komt samen in het PAS Festival dat sinds 2014 jaarlijks wordt georganiseerd aan het begin van het academische jaar. Tot een week voor zijn overlijden was hij hierbij betrokken. De deuren van de universiteit worden opengezet om kennis te delen en te genieten van bijzondere muziek en theater. Interessant, mooi, ontroerend en leuk, met een eigenwijs randje. Geheel des Jacques’.

Het hoogtepunt dat velen zich nog zullen herinneren, blijft het jubileumfestival dat we in 2001 organiseerden om het 25-jarig bestaan van de universiteit te vieren. Een week lang bruiste het in de circustenten en op de podia in de tuinen van het voormalige klooster aan de Tongersestraat en als afsluiter stond het Vrijthof vol voor een concert van Rowen Hèze. Het was een cadeau van de universiteit aan de stad. Wie goed kijkt, ziet dat op het affiche Jacques (als vertegenwoordiger van de universiteit) danst met de stad. Dat symboliseert zijn rol als inspirator en verbinder. Niet voor niets werd hij in 2009 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en ontving hij bij zijn afscheid in 2018 de Maastricht University Medallion of Honour.

Ik hoop dat hij nog ergens danst. In onze herinnering zeker.

Onze gedachten zijn bij Marieke en iedereen die hem liefhad.

Namens mijn collega’s van Studium Generale
Rob van Duijn