Trefwoord: de Orpington by-election sensatie

"The making of Orpington: British Political Culture and the Strange Revival of Liberalism, 1958-64"

In 1962 won de liberale partij een zeer symbolische tussentijdse verkiezing in Orpington, een voorstad van Londen, waardoor een oude conservatieve zetel veranderde in een liberale zetel. Bijna 60 jaar later is het nog steeds een van de beroemdste naoorlogse Britse tussentijdse verkiezingen. De blijvende fascinatie voor Orpington komt voort uit het feit dat het de eerste grote overwinning van de liberale partij na de oorlog was, de hedendaagse impact, de invloed van tactisch stemmen, opiniepeilingen, vermeend antisemitisme en verzwakking van de klassebanden op het resultaat, en de betekenis ervan voor de bredere geschiedenis van de Britse politiek. De tussentijdse verkiezingen vonden plaats na tien jaar conservatieve regering in een Groot-Brittannië dat op het punt stond te veranderen: verandering die tot uiting kwam in de identiteit van twee van de hoofdrolspelers in de tussentijdse verkiezingen, een Brits-Joodse (Peter Goldman) en een Brits-Indische (Pratap Chitnis), en de manier waarop de tussentijdse verkiezingen werden uitgevochten en door de media werden verslaan (het was de eerste tussentijdse verkiezingsuitslag die live op televisie werd uitgezonden). Het resultaat gaf de Tories een schok, hielp de weg vrij te maken voor een herschikking van de regering - de zogenaamde "Nacht van de lange messen" - en leidde kortstondig tot speculaties in de pers dat de liberalen zelfs Labour, dat drie algemene verkiezingen op rij had verloren, zouden kunnen vervangen als de belangrijkste centrumlinkse partij van Groot-Brittannië. Maar ondanks het feit dat ze inspeelden op het groeiende verlangen naar verandering na de lange jaren van conservatisme, slaagden de Liberalen er uiteindelijk niet in het gevestigde partijpolitieke machtsevenwicht te veranderen en munt te slaan uit hun tussentijdse verkiezingssucces in de daaropvolgende nationale verkiezingen. In veel geschiedenissen van de naoorlogse Britse politiek is daarom relatief weinig aandacht besteed aan deze onderbelichte tussentijdse verkiezing.