Trefwoorden: Kwantificering van pure ecologische schade, ecosysteemdiensten, toewijzing schadevergoeding in de rechtbank
 

"Improving the assessment of pure ecological harm"

Dit onderzoek bestudeert drie grote rechtszaken van de afgelopen 30 jaar over de waardering van zuivere ecologische schade, dat wil zeggen de toekenning van schadevergoeding voor delen van de natuur die werden beschadigd of vernietigd maar die niemands eigendom zijn. Een olieramp op zee bijvoorbeeld treft niet alleen partijen met economische belangen (zoals eigenaars van restaurants en onroerend goed aan het strand), maar vernietigt ook de lokale flora en fauna. In dit onderzoek wordt bekeken hoe de waarde van flora en fauna kan worden berekend om deze schade te kunnen verhalen in de rechtbank. Met andere woorden, wat is een boom waard? Is het alleen de houtprijs waard of spelen er ook andere waarden mee? Uit de jurisprudentie blijkt dat zuivere ecologische schade nog steeds een grote uitdaging vormt voor rechtbanken. Verder wordt de mogelijkheid onderzocht om te werken met een breder schadebegrip dat deze niet-economische soorten schade omvat. De analyse is gebaseerd op de rechtsfilosofie van Immanuel Kant en komt tot de conclusie dat, als we Kant zouden volgen, dit soort niet-economische schade absoluut in aanmerking zou moeten komen voor schadetoewijzing. Hierdoor zouden rechtbanken zich meer op hun gemak moeten voelen bij het toekennen van schadevergoedingen voor puur ecologische schade. Tot slot worden de beleidsconcepten ecosysteemdiensten en betalingen voor ecosysteemdiensten onderzocht. Deze concepten werken met het idee dat aan onderdelen van de natuur een waarde in dollars kan worden toegekend op basis van de dienst die ze aan de mens leveren. Het onderzoek suggereert dat het concept van ecosysteemdiensten en de berekening van hun waarde kan worden getransponeerd naar de rechtszaal, zodat partijen een concrete monetaire claim kunnen formuleren voor verloren ecosysteemdiensten. Dit is in lijn met een aanpak die is gekozen in een zaak van het Internationaal Gerechtshof uit 2018 (die ik in hoofdstuk 2 bespreek) genaamd Costa Rica v. Nicaragua.

Klik hier voor de livestream.