Trefwoorden: scaphoid fractuur, distale radius fractuur, HR-pQCT, bot microarchitectuur

"The novel application of High Resolution peripheral Quantitative CT imaging in distal radius and scaphoid fractures"

In dit proefschrift werd de associatie tussen patiëntkenmerken, botdichtheid (gemeten met DXA), bot microarchitectuur en berekende botsterkte (met HR-pQCT) en de complexiteit en secundaire verplaatsing van distale radius fracturen onderzocht. Dit proefschrift demonstreerde dat leeftijd en mannelijk geslacht onafhankelijk geassocieerd waren met de complexiteit van distale radius fracturen. De belangrijkste determinant voor secundaire verplaatsing van een distale radius fractuur was primaire reductie. Lagere totale en corticale volumetrische bot dichtheid en lagere corticale dikte van de distale radius waren onafhankelijk geassocieerd met secundaire verplaatsing van een distale radius fractuur.

Vervolgens werd de nieuwe toepassing van HR-pQCT voor de detectie van scaphoid fracturen bestudeerd. HR-pQCT beeldvorming van het scaphoid is goed uitvoerbaar en betrouwbaar in patiënten met een klinische verdenking op een scaphoid fractuur bij gebruik van een additionele afneembare duimspalk. Dit proefschrift concludeert dat scaphoid fractuur detectie met HR-pQCT superieur is in vergelijking met conventionele CT en dat HR-pQCT een veelbelovende nieuwe toepassing zou kunnen zijn voor de detectie van scaphoid fracturen.

Voertaal: Nederlands

Klik hier voor de live stream.