Ieder mens heeft levendige, vage, vergeten en zelfs valse herinneringen. Sterker nog: we hebben dagelijks blinde vlekken in ons geheugen die we invullen met wat er waarschijnlijk gebeurd is. Soms zijn onze herinneringen zó levendig dat we onszelf ervan overtuigen dat ze werkelijk gebeurden. Als iemand zich ineens weer iets van lang geleden herinnert, wordt gezegd dat hij of zij het al die tijd heeft verdrongen. Maar bestaat dat eigenlijk wel? En hoe zit het met het ‘fotografische geheugen’?

In deze lezing gaat Henry Otgaar in op hoe feilbaar het geheugen is en wat de relevantie daarvan is in verschillende situaties.