Het verhaal van Koning Salomo illustreert wijsheid. Als hem wordt gevraagd een baby toe te wijzen aan een van de twee vrouwen die beiden zeggen de moeder te zijn, stelt hij voor de baby in tweeën te hakken. Als een van hen snikkend de baby aan de ander gunt, weet Salomon genoeg. Een wijs iemand die ruim 35 jaar in de academische psychiatrie gewerkt heeft, zou moeten weten dat hij relatief weinig weet en dat kennis voortdurend verandert. Hij leert kennis te relativeren, wordt wat ongevoeliger voor ‘doorbraken’ en op grond van ervaring ontwikkelt hij impliciete kennis over mensen (dus ook over zichzelf) die vaak niet rechtstreeks in de boeken kan worden teruggevonden.