Dagelijks strooien de media een portie ellende en kwaad over ons uit. 
Onze verontwaardiging over dat kwaad mag dan oprecht zijn, tegelijk is er iets in ons dat ons er telkens opnieuw naar laat kijken. 

Is het geen uitgelezen strategie om het kwaad aan de andere kant van het scherm te houden, zodat wij ons integraal aan de kant van het goede kunnen wanen? De Kesel analyseert de kwaadaardige kanten van deze ‘moraliserende’ strategie. 
Tegelijk accentueert hij de noodzaak om wel degelijk met het kwaad bezig te blijven. Hij analyseert de manier waarop we op een niet-moraliserende manier met Auschwitz en andere morele wereldcatastrofes kunnen omgaan. 
Dit brengt hem tot een verrassende constatering dat in de manier waarop over Auschwitz in de literatuur is nagedacht, de ‘liefde’ een centrale plaats bekleedt. 

Wat kunnen Auschwitz en liefde met elkaar te maken hebben?