Het onderzoek van Prinzen naar de elektromechanica van het hart zorgde voor doorbraken voor de behandeling met pacemakers. Hij ontdekte de fundamentele rol van de locatie van pacemakerdraad voor de mechanische functie van het hart, en verbeterde samen met artsen en bedrijven de pacemakertechnieken. Deze technieken worden nu op brede schaal toegepast in de behandeling van patiënten, en zijn onderzoek kan nationaal en internationaal op veel erkenning rekenen.

Behalve om zijn wetenschappelijke carrière wordt Prinzen ook geroemd om zijn bijdrage aan het onderwijs van FHML. Hij was vanaf 1978 betrokken bij het opbouwen en positioneren van het probleemgestuurd onderwijs van de Universiteit Maastricht – toen nog de Rijksuniversiteit Limburg, en droeg sindsdien in verschillende functies bij aan het onderwijs in de fysiologie, biomedische wetenschappen en biomedische technologie. Hij zette zich vol toewijding en openheid in voor een goede kwaliteit en helderheid van het onderwijs.

Bovendien waarderen zijn collega’s Frits Prinzen als persoon. Zij beschrijven hem als iemand die altijd open staat voor vragen, geduldig luistert en genuanceerd is in zijn uitspraken, waarbij hij laat blijken de mening van anderen te waarderen. Hij deed altijd ‘net dat beetje meer’ voor zijn promovendi en collega’s, die hem daar eerder al voor waardeerden met de CARIM Commitment Award.

Prinzen ontving de MUMC+-penning uit handen van prof. dr. Annemie Schols, vice-voorzitter Raad van Bestuur Maastricht UMC+ en decaan van FHML.