ComfyHand wil een product ontwikkelen, om angst en stress bij patiënten en ouderen in verpleeghuizen te verminderen. Denise Nijhuis vertelt hoe een post op social media haar op het idee bracht. “Het begon als een operatiehandschoen gevuld met warm water, bedacht door een verpleegkundige in Brazilië, die er geïsoleerde coronapatiënten mee troostte. We willen het verder ontwikkelen en het veiliger, effectiever en duurzamer maken.”

“Het is een simpel idee met een grote impact: het simuleert het kalmerende psychologische effect van aanraking,” zegt Lorna James, eraan toevoegend: “Het voelt veel fijner aan dan het eruit ziet.” Hoewel er nog wat dingen verbeterd moeten worden, staan ze op het punt om een eerste prototype te ontwikkelen. Dit prototype is mede gebaseerd op feedback van medische professionals die het idee van de handschoen al in de praktijk uitproberen.

James deed ook mee aan de challenge om nieuwe vaardigheden op te doen en om interessante mensen te ontmoeten. De ervaring met de challenge gaf Nijhuis veel energie. “De contacten en vaardigheden waren heel nuttig, maar het allerbelangrijkste was dat ik in het idee ging geloven en het wil uitvoeren.”

Matin Rostamitabar gebruikte cellulose om een ongeweven aerogel (een hoogporeus, ultra-lichtgewicht materiaal) voor het verbinden van wonden te creëren. Dit vezelige gaas zorgt voor een warme, vochtige omgeving en absorbeert wondvocht, wat het genezingsproces optimaliseert. Het is mogelijk om medicatie in de poreuze structuur van de vezels aan te brengen en het verband kan pijnloos worden verwijderd.

“Cellulose is de meest voorkomende biopolymeer op aarde,” legt Rostamitabar uit. “Door de biocompatibiliteit en de biologische afbreekbaarheid van cellulose te combineren met de lage dichtheid, de hoge poreusheid en het grote oppervlak van aerogel, is het eindproduct geschikt om wonden te verbinden.”

Het idee ontstond tijdens zijn promotieonderzoek aan het Aachen-Maastricht Institute for Biobased Materials. Met steun van het Universiteitsfonds Limburg/SWOL ontwikkelde hij nieuwe apparatuur om vezels te spinnen. Hij hoopt dat WoundAeroFiber doorontwikkeld wordt en uiteindelijk de kwaliteit van leven van de patiënt zal verbeteren, doordat het genezingsproces wordt versneld.

“Het is een heel interdisciplinair project. Het omvat scheikunde, materiaalkunde, biomedische wetenschap, gezondheidswetenschappen… In het begin richtte ik me vooral op de wetenschappelijke aspecten,” zegt Rostamitabar over de voordelen van zijn deelname aan de Maastricht University Challenge. “Dankzij de challenge en de adviezen van mijn coaches leerde ik niet alleen om het als een product te zien, maar ook hoe je dit op de markt brengt en erover communiceert in begrijpelijke taal. Daarnaast heb ik kennis opgedaan over waardeproposities en het ontwikkelen van een zakelijk model.”

Renato Rogosic van Flui.Go Science doet onderzoek voor zijn promotie. Dat hij nu een carrière in de wetenschap heeft, dankt hij aan zijn goede start in het leven, zegt hij. “Mijn familie heeft me altijd gesteund en ik had altijd goede docenten voor de bètavakken, dus ik kon mijn interesses volgen en op ontdekkingsreis gaan. Maar vaak zijn kinderen een beetje geïntimideerd door scheikunde, biologie, wiskunde en natuurkunde… Wij wilden hen in staat stellen om op een speelse manier met wetenschap in aanraking te komen.”

Flui.Go Science is gebaseerd op meaningful play, een spelsysteem waarmee leerlingen wetenschap kunnen verkennen door middel van een educatieve speelset bestaande uit modulaire blokken met kanalen en kamers. Ze kunnen er experimenten mee uitvoeren en de set is uitgerust met veel experimentele protocollen, waarmee verschillende fenomenen uit diverse wetenschapsgebieden onderwezen kunnen worden.

“Eerst speel je op een intuïtieve manier met de blokken. Je kunt bijvoorbeeld de blokken met het citroensap en het bakpoeder verbinden met het blok met het koolsap, dat rood is. Dan zie je het eerst groen worden en daarna roze, dus wil je begrijpen waarom en hoe. Vervolgens leer je over concepten als pH-waarden en zuurgraad.” Het team begint binnenkort met een pilotprogramma op 26 scholen in Limburg. De speelsets moeten begin 2022 hun weg naar de klaslokalen hebben gevonden.

The Localist is een app waarmee toeristen in contact kunnen komen met enthousiaste lokale gidsen, die hen hun favoriete plekken in een stad laten zien. Bezoekers kunnen hun ervaringen dan een rating geven en ze delen. “Wij willen dat toeristen de verborgen juweeltjes zien en de cultuur ervaren,” zegt Alex Jaatinen, “zodat ze een ‘lokale ervaring’ hebben in plaats van dat ze alleen maar de attracties met de hoogste Google-rating bezoeken.”

Giulio Stipa kwam op het idee toen hij door Zuidoost-Azië reisde, waar hij kleinere steden zonder toeristische infrastructuur bezocht. Het hele team studeert aan de School of Business and Economics. Ze vonden het fijn dat ze de vaardigheden die ze tijdens hun studie hadden opgedaan in de praktijk konden brengen en hopen dat de app volgend jaar klaar is.

De winnaars in alle vier de categorieën zijn heel blij met hun prijs, maar wat ze het meest waardeerden waren de vaardigheden, kennis en contacten die ze opdeden. Die helpen hen om hun ideeën te ontwikkelen tot iets wat een bijdrage kan leveren aan de maatschappij.

Heb jij ook een geweldig idee? Doe dan in 2022 mee aan de volgende editie van de Maastricht University Challenge en maak je dromen waar! Kijk voor meer informatie op ww.maastrichtuniversitychallenge.nl.