Hoe belandde de student Data Science and Knowledge Engineering dan op zo’n hoog aangeschreven bijeenkomst? “Al vanaf het moment dat het project van start ging, wist mijn begeleider dat ze de resultaten wilde publiceren als wetenschappelijk artikel. Op een dag kwam ze binnen: dáár gaan we het artikel naartoe sturen.” Met ‘daar’ werd in dit geval het prestigieuze IEEE Web Intelligence-congres bedoeld. “Mijn eerste ingave was: dat zal toch nooit doorgaan, maar het lijkt me super interessant. We gaan er dus voor. Ik was behoorlijk verbaasd toen we bericht kregen dat we mochten komen.”

Philippe hield zijn ervaringen in Chili bij in onderstaand reisdagboek.​

Dag één: internet, por favor

Het valt te verwachten van deelnemers aan een congres met de naam Web Intelligence: Philippe en zijn thesisbegeleider Weiwei Wang spendeerden hun eerste uurtjes in Chili aan het vinden van goedkoop internet. Philippe: “Mijn Spaans gaat niet verder dan ‘gracias’. We zijn in weet-ik-hoeveel winkels geweest. Ik had een Simkaart om naar te wijzen en een telefoon met Google Translate, in de hoop dat mensen dan zouden begrijpen dat we een simkaart probeerden te kopen. We hebben er twee of drie uur over gedaan. Dat voelde toen best nutteloos, maar achteraf was het heel leuk om zo met iedereen te praten.”  

Dag drie: Eduroam

De organisatoren van het congres hadden hun prioriteiten gelukkig ook op een rij. Toen Philippe aankwam op de congreslokatie – de Universiteit van Chili – schakelde zijn telefoon onmiddellijk over op Eduroam, het wereldwijde wifi-netwerk voor onderzoek en onderwijs. Nu het internetprobleem opgelost was, kon Philippe zijn aandacht richten op de conferentie. “De eerste dag stond in het teken van workshops. Ik doe momenteel een project [als masterstudent Data Science for Decision Making] waarbij we kijken of we de internationale valutamarkt, de forex, kunnen voorspellen. Er was een vier uur durende workshop die daar goed bij aansloot, waar ik veel nieuwe ideeën op heb gedaan.”

Dag vier: de presentatie

Philippe en zijn thesisbegeleider kregen twintig minuten de tijd om hun werk te presenteren op de tweede dag van het congres. “Ik vond het van tevoren spannend,” herinnert Philippe zich, “maar achteraf was het eigenlijk niet anders dan de presentatie die ik in Maastricht gaf. Het ging goed, volgens mij, en een volgende keer dat ik zoiets doe ben ik waarschijnlijk minder nerveus. Ik was vooraf bang dat mijn presentatie op een negatieve manier op zou vallen. Nadat ik er in de koffiepauze wat mensen over had gesproken, kon ik zeggen dat het veel beter ging dan verwacht. Als ik er nu op terugkijk ben ik heel blij met het resultaat.

Dag vijf: aardbeving

Op de voorlaatste dag van de conferentie werd Santiago opgeschud door een aardbeving met een kracht van 5.4 op de schaal van Richter. Philippe was toen net onderweg naar het congres. “De lokale bevolking was niet onder de indruk. Er is daar iedere dag wel een kleine aardbeving, alle gebouwen zijn erop gemaakt. Ik voelde wel iets, maar ik dacht dat het trillingen van een passerende bus waren. Pas toen er op de conferentie een verplicht veiligheidsfilmpje werd getoond, had ik door wat er gebeurd was.”

Als zelfs een aardbeving Philippe niet van zijn stuk kan brengen, wat dan wel? Philippe blijkt een hele mooie tijd in Chili te hebben gehad, en nam meer dan 1,000 foto’s tijdens de reis en op het congres. We delen een aantal van zijn favoriete reisfoto’s hieronder.