Sterrenkundigen proberen te achterhalen hoe dingen werken die zo ver weg zijn dat je er nooit bij kunt komen en zo groot dat je er geen proefjes mee kunt doen. Hoe kan dat ooit goed gaan? Hoe kun je weten hoe oud het heelal is, hoe zwaartekracht werkt, wanneer een ster dood gaat? Wijers laat aan de hand van de geschiedenis van ons begrip van zwaartekracht zien hoe dit toch lukt, en waarom het in de wetenschap cruciaal is om altijd open te blijven staan voor tegenspraak en nieuwe ideeën.

Dit lijkt in sterk contrast te staan met de manier waarop we nadenken over problemen dichter bij huis. Over verwarming, vluchtelingen, vuurwerk en veeteelt wordt meer geroepen dan nagedacht. Telt elke mening even zwaar in een democratie? Wat is de rol van feiten? Wat is de rol van een wetenschapper i.c. Wijers in zo'n discussie?