“Marianne van der Heijden (1922-1998). Het archief als bron van (kunst)historische herinnering”

Trefwoorden: Marianne van der Heijden, Limburgse kunstenares, buitensluiting, kunstenaarsarchief, biografie

De Limburgse kunstenares Marianne van der Heijden heeft een zeer divers oeuvre nagelaten. In de jaren vijftig en zestig maakte ze naam als maakster van monumentale wandkunstwerken voor de katholieke kerk. De mozaïeken voor de huiskapel van de Jezuïeten in Maastricht (thans onderdeel van de Universiteit Maastricht) zijn het meest prestigieus. Daarnaast maakte ze wandkleden, grafiek en papiercollages. Ondanks haar uitgebreide carrière ontbreekt ze in overzichten van de Nederlandse kunst. Het proefschrift traceert aan de hand van haar nalatenschap de oorzaken hiervan en pleit voor een biografische aanpak binnen de (kunst)geschiedenis en het opnemen van kunstenaarsarchieven, zoals deze, in erfgoedinstellingen.