Deze lezing maakt onderdeel uit van de collegereeks Limburgs in beweging. 2016 is het jaar van de Limburgse dialecten. ‘t Hiele jaor door zien d’r activiteite die gaon euver de Limburgse dialekte en de Limburgse volkscultuur. Studium Generale draagt daar een steentje aan bij door deze reeks waarin de verandering van taal en het Limburgse dialect, onder invloed van immigratie en emigratie, centraal staat.

Overal ter wereld mengen tweetaligen hun talen, en dat doen ze op allerlei manieren. Het verschijnsel staat bekend als codeswitching en het valt op dat het voor de verschijningsvorm van codeswitching nogal wat uitmaakt of de twee talen in kwestie op elkaar lijken of niet. Als Turken in Nederland Nederlandse woordjes in hun Turks gebruiken is het voor iedereen duidelijk dat die woordjes Nederlands zijn. Maar als we dit in het Limburgs doen gaat dat bijna ongemerkt: doordat de woorden op zijn Limburgs worden uitgesproken weten we als gewone sprekers meestal niet of ze nou authentiek Limburgs zijn of dat ze uit het Nederlands zijn ontleend. Het gevolg is dat Turken weten dat ze codeswitchen en Limburgers niet. Dit heeft allerlei gevolgen voor de taal, onder andere dat de Limburgse woordenschat waarschijnlijk langzaam convergeert met het Nederlands. Het college gaat in op deze gevolgen, met aandacht voor zowel de processen in het hoofd van de spreker die voor genoemde verschillen zorgen als voor de sociale aspecten van tweetalige communicatie.

Deze reeks is tot stand gekomen in samenwerking met het Dr. Winand Roukens Fonds die de bestudering van de Limburgse cultuur bevordert. www.winandroukensfonds.nl