Leven in het museum
In augustus van het coronajaar 2020 vertrok Vivian van Saaze, universitair hoofddocent aan FASoS, met man en dochter naar Londen voor een fellowship aan het befaamde Tate museum. Daar stond zij voor de uitdaging veldonderzoek te doen in een museum waar nauwelijks iemand fysiek aanwezig was. “Ik heb goed moeten nadenken over hoe ik mijn onderzoeksmethodes kon aanpassen aan deze situatie.”
De fellowship vond plaats in de context van het onderzoeksproject ‘Reshaping the Collectible: When Artworks Live in the Museum’, een initiatief van professor Pip Laurenson, hoofd van Tate Collection Care Research en bijzonder hoogleraar aan de UM.
Van Saaze: “Bijzonder aan Tate is dat het een sterke onderzoeksafdeling heeft die nauw samenwerkt met de andere afdelingen in het museum. De museale praktijk wordt als een vorm van onderzoek beschouwd: practice as research. Dat is een heel ander type onderzoek dan het meer reguliere kunsthistorisch onderzoek naar collecties. Tijdens mijn fellowship nam ik dit nieuwe onderzoeksmodel onder de loep. Wat zijn de aannames en verwachtingen en hoe kunnen academische methoden bijdragen aan een verdere ontwikkeling? Voor mijn etnografisch onderzoek naar de museale praktijk observeer ik mensen in hun dagelijkse werk, nu ging alles via Zoom en konden wij alleen maar spreken over hun activiteiten en aanpak. Ik miste de informele gesprekken op de gang, maar kon wel alle (digitale) bijeenkomsten en vergaderingen bijwonen.”
Veranderlijk
Van Saaze: “Het onderzoek in dit ruim drie jaar durend project heeft onder meer als doel het ‘leven’ van kunstwerken in het museum voor het publiek zichtbaar te maken. Musea zijn erop ingesteld om objecten in hun fysieke vorm te bewaren en te behoeden voor verandering. Kunstwerken worden in musea dan ook meestal als stabiel en onveranderlijk gepresenteerd. Hedendaagse kunst, zoals performance, activistische kunst, net art en digitale werken, daagt dit statische objectbegrip echter uit. Veranderlijkheid is inherent aan dit werk. Onderzocht wordt hoe het museum zich kan aanpassen aan dit soort werken en welke veranderingen daarvoor nodig zijn. Bijzonder aan dit onderzoeksproject is dat het vanuit conservering is geïnitieerd, maar dankzij het werken met casussen wordt intensief samengewerkt met alle afdelingen, denk aan de curatoren, collectiebeheer, registratie, educatie, communicatie en archief. Medewerkers van diverse afdelingen zijn vrijgesteld om aan het onderzoeksproject mee te werken en van binnenuit de veranderingsprocessen in gang te zetten. Dat dit niet altijd eenvoudig is in zo’n grote instelling als Tate, zal geen verassing zijn.”
Vivian van Saaze is universitair hoofddocent aan de Faculty of Arts and Social Sciences. Zij is opleidingsdirecteur van de masteropleiding Arts and Heritage: Policy, Management and Education en de Nederlandstalige opleiding Kunst, Cultuur en Erfgoed en directeur van het Maastricht Centre for Arts and Culture, Conservation and Heritage (MACCH). De fellowship bij het Tate werd gefinancierd door de Andrew W. Mellon Foundation.
Lees ook
-
Frans Verhey, hoogleraar Ouderenpsychiatrie en Neuropsychiatrie is trots op wat er met het Alzheimer Centrum Limburg is bereikt en op het team dat werkt vanuit één visie: mensen met Alzheimer perspectief op kwaliteit van leven bieden. “Te vaak wordt Alzheimer gezien als een afschuwelijke, dodelijke...
-
Anne Roefs heeft een Vici-subsidie van € 1,5 miljoen ontvangen . De hoogleraar Psychologie en neurowetenschappen van abnormaal eetgedrag, heeft meerdere malen getwijfeld tussen een carrière als wetenschapper of topkok. Inmiddels is ze gepassioneerd over haar wetenschappelijk onderzoek naar...
-
In het Vidi-project van Ann Meulders, hoofddocent Experimental Health Psychology, ligt de focus op een bewezen voorspeller van chronische pijn: pijnvermijding. Een belangrijk mechanisme achter de generalisering hiervan is onzekerheid over toekomstige pijn. Dit toont haar promovenda Eveliina Glogan...
