Koken voor thuislozen
Op het fornuis in de kleine keuken van het Leger des Heils pruttelen twee grote pannen saus. UM-studenten Carlotta, Emma, Julia en Alice gieten spaghetti af, doen nog wat room bij het vlees en halen de geraspte kaas uit de koelkast. Ze maken pasta bolognese voor de verslaafde bewoners, die hier onderdak en begeleiding krijgen.
In haar oude woonplaats Hamburg zag Carlotta Borges, student Europese Studies, daklozen die nergens terecht konden. “Opvang is daar nauwelijks. In het ergste geval vriezen mensen op straat dood.” Toen ze hier kwam studeren, besloot ze zich het lot van de thuislozen in Maastricht aan te trekken. “Ik wilde iets terugdoen voor de stad”, vertelt Carlotta. Op een eerste oproep via de Sharing is Caring-pagina op Facebook reageerden meer dan honderd mensen. Ongeveer de helft daarvan kwam naar de bijeenkomst waar het idee om te helpen concretere vormen moest aannemen.
Via Match Maastricht hoorde Carlotta dat het Leger des Heils in Maastricht twee Domus-huizen beheert, een beschermd wonen-vorm voor verslaafden. Tijd om uitgebreid te koken hebben de begeleiders niet, daarom worden er magnetronmaaltijden geserveerd. De bewoners eten in twee shifts, om vijf uur en om acht uur ’s avonds. Carlotta stelde voor om wekelijks een vers gerecht te komen maken. Niet alleen lekkerder, maar ook nog eens goedkoper.
Kookplan
Na een aanloopperiode van een paar maanden, krijgt het clubje vrijwilligers nu langzaam aan vaste vorm. Gemiddeld wordt er één keer per week gekookt, maar het streven is twee keer per week. Carlotta: “We hebben momenteel gesprekken met mensen die hebben aangegeven mee te willen doen. Zo hopen we een stuk of twintig studenten over te houden die echt betrokken zijn. Liever dat dan zestig mensen van wie we niet volledig op aan kunnen. Ook werken we samen met The InnBetween (het studentenpastoraat). Zij helpen ons bijvoorbeeld door een kookplan voor zes weken vooruit op te stellen.”
Per keer zijn er nu maximaal vijf studenten die de maaltijd bereiden. Meer passen er ook niet in de kleine keuken, die overigens wel een joekel van een zespitsfornuis bevat, zodat met gemak voor een man of twintig kan worden gekookt.
Nasi
Een paar dagen voordat ze komen, sturen de vrijwilligers hun weekrecept naar het Leger des Heils. De medewerkers daar doen de boodschappen. “Als wij aankomen, staan alle ingrediënten in de koelkast, dus we kunnen meteen beginnen. Intussen weten we dat de bewoners vooral houden van een maaltijd waar vlees in zit en die niet te gekruid is. ‘Gewoon’ eten, dat vinden ze het lekkerst.” Zelf eten de studenten ook mee. “De bewoners waarderen dat”, weet Carlotta. Niet dat ze dat altijd laten merken. “Het gedrag van verslaafden is soms onvoorspelbaar. Een enkele keer heeft iemand commentaar, maar dat nemen we dan voor kennisgeving aan.”
Vandaag lijkt het eten de bewoners goed te smaken. “Lekker”, zegt John, een wat oudere man die achter zijn rollator is binnengewandeld. “Ik kom niet iedere dag hier eten, maar wel als de studenten koken. Dat is weer eens wat anders dan eten uit een plastic bak. Vooral pasta of nasi lust ik graag.” Een medebewoner wil weten of het eten pittig is. Als het antwoord ‘nee’ is, schuifelt hij met een vol bord naar buiten. In het weggaan klinkt een welgemeend ‘thank you’.
Lees ook
-
Na jaren van turbulentie, heeft het leven van alumna Lea Vink een vlucht genomen in Wenen. Ze kan er nieuwe stappen zetten in haar loopbaan op het kruispunt van luchtvaart en organisatiepsychologie. Ook op persoonlijk gebied lacht het geluk haar toe sinds haar transitie van man naar vrouw.
-
Frans Verhey, hoogleraar Ouderenpsychiatrie en Neuropsychiatrie is trots op wat er met het Alzheimer Centrum Limburg is bereikt en op het team dat werkt vanuit één visie: mensen met Alzheimer perspectief op kwaliteit van leven bieden. “Te vaak wordt Alzheimer gezien als een afschuwelijke, dodelijke...
-
Vanuit een kleine kamer in een quarantainehotel in Nieuw-Zeeland laat UM-alumna Moniek Mestrom haar licht schijnen over het belang van spoedeisende geneeskunde en haar ervaringen als scheepsdokter. Ze voelde zich nog nooit zo vrij als tijdens expedities naar Antarctica en Groenland.
