De coronacrisis heeft er volgens Haelermans voor gezorgd dat we beter nadenken over technologie, maar het gebruik van technologie tijdens de crisis was verre van ideaal. Het snel geïmplementeerde digitale onderwijs werkte ongelijkheid in de hand. We moeten ons volgens de professor altijd afvragen: wat is het doel van technologie? Dat gebeurt nog niet vaak genoeg.

Juiste aanpak is cruciaal

Technologie kan, wanneer juist ingezet, meer tijd opleveren voor bijvoorbeeld persoonlijke ondersteuning door de docent. Leerlingen die de stof onder de knie hebben, kunnen aan de slag op de computer en de docent is vrij om de andere leerlingen meer persoonlijke aandacht te geven. Of, een docent kan andere dingen doen in de klas, omdat een video als huiswerk voldoet als middel voor kennisoverdracht.

Maar, technologie kan er ook voor zorgen dat er ongelijkheid ontstaat. De coronacrisis is hiervan een goed voorbeeld. Sommige leerlingen hebben niet de beschikking over digitale tools, of hun ouders weten te weinig van technologie om ze daarbij te helpen. Daardoor halen deze kinderen vaak minder uit de mogelijkheden van technologie dan andere kinderen en lopen ze achterstanden op.

Nieuwe kansen

Vooral het gebruik van zogenaamde zelflerende technologie biedt volgens Haelermans kansen. Een computer-algoritme kan in de toekomst oppikken hoe iemand leert en zich hierop aanpassen. Elk kind, elke scholier en elke student is anders en als een computer kan inspelen op de kennisvraag en manier van leren, dan vergroot dit gelijke kansen in het onderwijs.