“Je lichaam weet wat het nodig heeft”

Na een zwerftocht over de wereld kwam Alice Pan in 2020 met haar partner Aatman naar Maastricht om hier een master International Business te doen. Inmiddels heeft ze deze afgerond en werkt ze als coördinator bij EDLAB, het ‘Maastricht University centre for teaching and learning’. Daarvoor heeft ze van alles gedaan: Engels lerares, lerares massage, importeur van traditionele boeddhistische handwerkproducten uit Tibet en samen met Aatman runde ze een ashram en een boerderij in New York State. “Ik heb een praktische achtergrond en combineer dit met een holistische levensopvatting. Ik hou van de ayurvedische manier van koken die ik van Aatman heb geleerd. Je lichaam bezit een wijsheid; als je leert ernaar te luisteren weet je wat het nodig heeft.”

Hun kleine maar knusse woonkamer/keuken wordt voor een derde in beslag genomen door stekjes en plantjes. Vorig jaar zijn ze begonnen hun eigen groente en kruiden te verbouwen. Binnenkort zal alles naar het balkon verhuizen. De gedroogde rits rode pepertjes is het bewijs van de succesvolle oogst van vorig jaar. “Ik deed mijn master in de coronaperiode, dat was zwaar. Ik had bijna een burn-out en wat me er doorheen sleepte was dat ik zaadjes ging planten en dat ik het natuurlijke groeiproces kon zien, niet iets dat door mijn geest werd gemaakt. Die planten hielden me toen op de been.”

Verterend vuur

Iedere ochtend drinken ze Chai die Aatman vers maakt. “Hij kookt verse kruiden in water, dan komt er zwarte thee en melk bij en honing.” Het ontbijt bestaat meestal uit yoghurtsmoothies met fruit van het seizoen.

Ayurvedisch koken richt zich op de spijsvertering. “Ik vergelijk het met een verterend vuur. Als je een sterk en goed vuur hebt, levert het brandstof voor andere processen in het lichaam. Eten versterkt het vuur en brengt het in balans. Te scherp is niet goed en te koud ook niet, denk aan melk en kaas. Dat dooft het vuur. Uien, knoflook, gember en milde chilipepers vormen in de ayurvedische keuken de ideale basis. Je lichaam bezit een wijsheid; als je leert ernaar te luisteren weet je wat het nodig heeft. Misschien dat je geest zegt: ik wil chocola maar dat is niet wat je lichaam echt wil. Je lichaam wil iets voedends, maar je stressy mind zegt, geef me iets zoets dat snel energie geeft.”

Aatman heeft voor onze lunch een aromatische rijstschotel gemaakt. “Hij komt uit Noord-India en maakt de meest heerlijke biryani. Als ik kook ga ik af op wat ik voel dat ik wil eten. Soms is dat pasta, want ik ben ook met Amerikaans eten groot worden, soms pizza, maar dan wel zelfgemaakt. Of ik maak Taiwanees flat bread zoals ik dat van mijn moeder heb geleerd en dat trouwens heel erg lijkt op Indiaas flat bread. Ik zie wijsheid in verschillende eettradities en combineer deze.”

Taiwanese roots

Pan is geboren en getogen in Princeton New Jersey. Haar ouders komen beiden uit Taiwan en zijn naar Amerika gegaan voor hun promotieonderzoek, vader chemie en moeder genetica. “Mijn moeder heeft mij en mijn zus van alles leren bakken: koekjes, cake, taarten, brood. Maar niet koken. Ook al had ze haar handen vol aan het opvoeden van drie kinderen, koken deed zij alleen. Toen ik ging studeren kon ik nog geen ei bakken. Ze kookte vooral Taiwanees eten, veel tofoe (want ik heb nooit van vlees gehouden) gefrituurd, met wat groente: paprika, bonen met wat sojasaus en sesamolie en soms wat gember en knoflook. Gewoon simpel eten maar altijd vers en gezond. Ik mis de kookkunst van mijn moeder, en ik heb nooit het gevoel dat ik erin slaag de heerlijkheid van zelfs eenvoudige dingen na te bootsen, zoals de manier waarop ze een roerei met sojasaus voor me maakte op de ochtend van een groot examen. Het is niet de techniek die ik mis, maar het is het mededogen en de liefde die ze erin stopt. Ik denk dat ik van haar als eerste heb geleerd om voor anderen te zorgen. Van Aatman leerde ik dat zorgzaamheid universeel is.”

UMagazine

Verborgen gevoelens

Pan groeide op in een intellectueel milieu. “Er werd goed voor ons gezorgd maar emotioneel was het lastiger. In de Aziatische cultuur is het gebruikelijk dat ouders hun liefde tonen door verantwoordelijke verzorgers te zijn. Hun genegenheid drukken ze niet uit in woorden. Ik miste dat en moest hierin mijn eigen weg zien te vinden. Dus ik koos voor een studie in Fine Arts en massagetherapie en ging mediteren. Aatman laat me zien dat het aan mij is om te leven op een manier die ik zinvol vind, want alleen dan kan ik echt gelukkig zijn en dat geluk delen met de mensen om me heen."

Op zoek naar spiritualiteit

Na haar studie Fine Arts in New York ontmoet ze Aatman op een boerenmarkt waar hij een vriend hielp die koekjes en muffins verkocht. “Ik zag hoe iedereen die hij een koekje gaf weer met een glimlach vertrok. Er hing daar zo’n vrolijke energie. Ik heb me toen aangesloten bij zijn ashram. Hij zag dat ik van koken hield, al wist ik niet hoe, en plaatste me in de keuken. Hij heeft me leren koken. Het was een intuïtief proces: het ging om ruiken en proeven en het hele proces van eten bereiden doorvoelen. Ik als kunstenaar hou ervan om dingen te maken, zeker met behulp van alle zintuigen. Dus ik was altijd in de keuken te vinden, die magische wereld waarin je heerlijke dingen kon bereiden die je deelde met anderen. En ervoor zorgen dat mensen zich goed voelen, verzorgd en gevoed en op hun gemak. Dat vond ik heerlijk.”

Community gardener

Uiteindelijk hopen Alice en Aatman buiten Maastricht weer zo’n plek te vinden als destijds in Ithaka. “We hadden er alles: kippen, vogels, bijen, planten, groenten en bloemen. We zouden er ook nu graag weer een ruimte willen creëren waar mensen welkom zijn en zich op voedende manieren met zichzelf en elkaar kunnen verbinden.”  Het schrijven van de masterthesis was een grote uitdaging voor haar: hoe haar holistische intuïtieve wereldbeeld te verenigen met de wetenschappelijke wereld? “Ik kwam erachter dat ik een sterk analytische inslag heb (ook dankzij mijn opvoeding) en een hele intuïtieve kant. Beide kanten zijn belangrijk in de wetenschap. Toen ik vorig jaar bij EDLAB begon, werd mijn rol omschreven als ‘knowledge broker’, nu zou ik mezelf eerder een ‘community gardener’ willen noemen.”


Tekst: Annelotte Huiskes
Fotografie: Arjen Schmitz

Lees ook

  • De Universiteit Maastricht draagt zorg voor veel markante gebouwen die we allemaal kennen. Door ze een nieuwe bestemming te geven, behouden we deze iconen en geven we ze een nieuwe invulling, waardoor ze het kloppende hart vormen van een bruisende stad. 

  • Wat betekent het om te wonen, werken, ondernemen en leven in een stad en regio met een internationale universiteit. Wat merk je ervan en wat heb je er eigenlijk aan? We vroegen het aan Marcell Ignéczi. Hij kwam naar Zuid-Limburg om te studeren aan het Department of Advanced Computing Sciences van de...

  • Als patiënt in een ziekenhuis zie je dagelijks veel verschillende gezichten aan je bed: een verpleegkundige die je bloeddruk meet, een arts of verpleegkundig specialist die jou informeert over het zorgplan en een voedingsdeskundige die jou voorziet van het juiste eten en drinken. Hoewel al deze...