Trefwoorden: Geheugenwantrouwen, herinnering, autobiografisch geloof, niet-geloofde herinnering
 

"Make-believe: The Role of Memory Distrust in the Memory Validation Process"

De huidige dissertatie onderzocht de rol van geheugenwantrouwen in het geheugenvalidatieproces. Dat wil zeggen, hoe beïnvloedt onze kijk op ons eigen geheugenfunctioneren onze overtuigingen over het plaatsvinden van gebeurtenissen in het verleden. Over de hoofdstukken heen toonde de dissertatie aan dat mensen die wantrouwiger zijn ten opzichte van hun geheugen functioneren minder snel een beslissing nemen over wat er in het verleden is gebeurd op basis van hun herinneringen. Wanneer ze geconfronteerd worden met de mogelijkheid dat hun herinneringen onjuist zijn, zijn geheugenverstoorders bovendien minder geneigd om moeite te doen om hun herinneringen te verifiëren en accepteren ze eerder de verhalen van anderen. In veel situaties kunnen de veranderingen in overtuigingen inconsequent zijn. Echter, in forensische settings waar een volledig en accuraat geheugenrapport cruciaal is, kunnen fouten in de geheugenrapportage leiden tot ernstige gevolgen. Onderzoek heeft aangetoond dat foutieve ooggetuigenidentificatie/getuigenverklaringen betrokken zijn bij 64% van de onterechte veroordelingen. Getuigen met een hoog wantrouwen zijn mogelijk meer geneigd om beïnvloed te worden door hun gesprekken met medegetuigen of de vragen van de interviewers, die in veel gevallen suggestief kunnen zijn. Daarom zou het nauwkeurig beoordelen van het wantrouwen in het geheugen van ooggetuigen door getuige-deskundigen nuttig kunnen zijn bij het beoordelen van de geldigheid van ooggetuigenverklaringen.

Klik hier voor de livestream.